- “İnsanın içindeki en eski içgüdü, onu diğer insanlarla ilişki kurmaya iten içgüdüdür”. (1*)
Alfred Adler böyle diyor.
- “İnsanların, diğer insanlara paylaşma duygusuyla yaklaşmaları sonucunda insanlık ileriye gitmiştir”. (2*)
Bu alıntıyı yapmamın nedeni, salgından sonraki dönemde yaptığımız eğitimler. Yüz yüze eğitimlere tekrar başladığımız noktada her şeyi baştan kurguladık: Mümkün olduğunca dış mekân tercih ettik, takım çalışmalarımızı kol kola girilmeyecek şekilde değiştirdik, bir arada çalışılacak noktaları önceden yerlere çizdik. Ama ne yaparsak yapalım, birbirine yaklaşma güdüsünü engelleyemedik! Biz dahil, orada bulunan herkes birbirine doğru çekiliyordu âdeta… (1* Güdü).
- “Ben Amerika’da yaşarken bir akşam arkadaşlarla büyük bir partiye gittik… Davetliler arasında çok meşhur bir DJ de vardı ve partinin bir noktasında insanlar onun peşinden evin içine girmeye başladı. Dışarının aksine içerisi sessizdi… DJ ses sisteminin önüne geldi ve “şimdi ben müzik yapacağım ama sadece buna önem verenler içeride kalsın. Çünkü bu performans hayatta tek bir defa yaşanacak ve biz buradakiler onu paylaşacağız” dedi.
Bu hikâyeyi dün gece, kendisi de çok güzel müzik yapan bir arkadaşım anlattı. Uygun ortam oluştuğunda hepimiz paylaşmak istiyoruz. Kim olduğumuzu diğerlerine anlatmak, düşüncelerimizi dile getirmek, onların anlattıklarına yorumlar yapmak… (2* Paylaşma Duygusu).
Buradan iş hayatına geçersek, toplantı ve sunumlar da aslında paylaşım için tasarlanmış ortamlar: Hep birlikte bir odaya kapanıyor ve bütün dikkatini tek bir konuya veriyorsun. Gündem maddesi neyse herkes onu konuşuyor. Birbirini dinliyor.
Peki öyleyse neden “toplantıya gireceğim” dediğim anda içimde bir sıkıntı beliriyor? 😊
🎵 Şimdi toplantıyı düzenleyen kişi ile “DJ” yer değiştirsin zihnimizde! Böyle olduğunda sıkıcı bir toplantı ne demek? Kimsenin dans etmemesi ve eğlenmemesi mi? Yoksa insanların giderek ortamı terk etmesi mi?
🎵 Peki sunumu/toplantıyı yapan bensem eğer, kendimi DJ gibi hayal ettiğimde neyi farklı yaparım? Evet önceden hazırladığım şarkılarım vardır yanımda ama acaba sabit bir “çalma listesi” (play list) ile gelip onu mu oynatırım?
Soruyorum çünkü o sunum aslında hayatta tek defa yaşanacak bir performans. Oradaki insanların birlikte yaratacağı ortak bir deneyim. Sunumun/toplantının sahibi sadece “ritmi” belirlemiyor mu aslında? Çıkacak fikirler, alınacak kararlar tüm katılımcılara bağlı. Eğer oraya eğlenmeye, üretmeye, gülümsemeye ve paylaşmaya gelebildiysek sonuç çok farklı olacak. Eğer DJ de ona göre çalarsa tadından yenmeyecek 😊
Ve evet, benim açımdan dönüp dolaşıp aynı yere geliyor: Bu bir . . . . . çalışması (noktalı yerleri doldurunuz).
Birlikte çalışmaya ve üretmeye içtenlikle inanıyorum. Bundan sonra yapacağımız projelerde de, burada tanıştığımız dostlarımıza güvenebileceğimizi biliyorum.
(Fotoğraf: Overboard Action Sports Store - Pexels)
*Yaşamın Anlam ve Amacı, Alfred Adler, Say Yayınları, sf.261
ความคิดเห็น