Yarışa diğer teknelerden 1,5 dakika daha geç başladık. Büyük bir hata yaptım ve hafif havada start hattından çok fazla uzaklaşıp, sonra da zamanında geri dönemedim. Böylece saniyelerle kazanılıp kaybedilen bir yarışta, rakiplere muazzam bir avans vermiş olduk. ⛵⛵⛵
#TakımÇalışması açısından o anda teknede garip bir şey oldu: Kimse kötü bir şey söylemedi.
- “Benim hatam, özür dilerim”
…dedim.
- “Hava hafif uzun bir yarış olacak, sonuna kadar mücadeleye devam edelim” diye ekledim.
Kimse “haydi devam” falan da demedi… Ama kötü bir şey söyleyen de olmadı.
Takımların yumuşak karnı birlikte düşünmek ve hissetmektir. İnanmak, başarıya olan inancı muhafaza edebilmek. Oysa bireysel olarak durumumuz sürekli değişir, ümitsizliğe düşeriz örneğin. Bazen yılarız, vazgeçmek isteriz. Eğer bu durumdaysak, takım içinde yapmamız gereken doğru şey susmaktır. Çünkü diğerlerini de kötü etkileriz, iyi ve kötü hisler çok bulaşıcıdır #takım içinde.
Starttan sonraki orsa bacağında çok iyi gittik ve bizden büyük boyda bir sürü tekneyi geçtik. (Bk. yorumlar) ⛵ Orsa çekmek yelkencilikte tekneyi rüzgâra karşı götürdüğümüz seyirdir. Oysa hepimizin bildiği gibi rüzgâra karşı gidilmez! Yelkencinin marifeti, o anda ve o tekneyle mümkün olan en iyi açıyı yakalamaktır. Ancak sadece açı yetmez, sürat de gerekir. Yoksa tüm rakipler yanınızdan geçip giderler…
Rüzgâr açısı ile süratin tek bir optimal noktası vardır. Yani %100 doğru bir orsa açısı. Yarış heyecanı da tam o noktada başlar çünkü her teknenin açısı diğerlerinden farklıdır, siz 37 dereceye orsa gidersiniz, rakibiniz 40. Yani başka bir tekneye bakarak dümen tutarsanız başarısız olursunuz.
Diğer yandan rüzgâr da aynı şekilde esmez: Yalnızca 10m uzaktasınızdır ama size gelen havayla diğer tekneninki arasında örneğin 3 derece fark vardır. Onun gibi gitmeye çalışırsanız gene yavaşlarsınız çünkü oradaki rüzgâr aynı değildir.
Sizin bulunduğunuz yer için ve sizin teknenize özgü tek bir doğru açı vardır; dümenci ( #yönetici ) olarak sizin göreviniz de onu bulmaktır.
İş hayatımız da bizi sürekli başka teknelerle yarışa sokar. Bu bazen başarısı bizden yüksek gibi görünen bir iş arkadaşıdır, bazen de bizim yaşadığımız zorlukları hiç yaşamıyormuş gibi görünen bir rakip şirket. Onlara bakarak dümen tutar, kararlarımızı verirken bizi etkilemelerine müsaade edersek yavaşlarız. Bizim doğrumuz onlarınkiyle aynı olamaz. Kendi optimalimizi bulmamız gerekir.
Tekrar takıma dönersek de, kendi başınayken üzüntü ve başarısızlık hissi çok yıkıcıdır. Oysa çevrende dostlar ya da kader ortağı takım arkadaşları varsa, o üzüntüye rağmen devam etme gücünü çok daha rahat buluruz.
(Nurlar içinde uyu arkadaşım, seni unutmayacağım).
Fotoğraf: emretazegul/instagram
Comments