4 Haftadır “Yıl Sonu Performans Değerlendirmesi” programına gömülmüş durumdayım. Okuduklarım ve yazdıklarımın hepsi bu potada eriyor sanki… Yaptığımız webinar’larda da katılımcılarımızdan sorular geliyor, ben de bu sorulardan hareketle kendi gördüğüm ve yaşadıklarımı anımsıyorum birer birer… Peki Mandalorian ile alakası ne? Kronikleşmiş performans sorunları.
Bir finans yöneticisi düşünün, işinde gayet iyi, teknik beceriler tarafında performansı yüksek ve kurumun değerli bir üyesi. Ancak değişime direnmesiyle meşhur! Yeni bir program kullanmaya başlayacağız, lafını kendisine söylemektense onun bütün veri girişlerini kendiniz yaparsınız daha iyi… Bu kişi ve onun yöneticisi yıllardır birlikte çalışıyorlar ve artık değişimi bırakın denemeyi, konuşmayı bile bırakmışlar! Performans değerlendirmeleri hep ortalamanın üzerinde ama değişime açıklık yetkinliği en düşük seviyede olduğu için yönetici daha iyi not veremiyor, çalışan da aldığı sonuçtan ve takılıp kalmış olmaktan memnuniyetsiz… Artık bu durumu her iki taraf da kabullenmiş, yani sorun kronik hâle gelmiş.
The Mandalorian benim bayılarak izlediğim, meşhur Yıldız Savaşları evreninde geçen bir dizidir; başroldeki karakter -Mandaloryalı- bir silahşör ve ödül avcısıdır. Kanun kaçaklarını yakalar ve karşılığında özel bir metalden plaka şeklinde dökülmüş paralarla ona ödeme yapılır. İlginç olay da burada başlar çünkü Mandalorian bu parayı gidip harcamak yerine, küçük bir dökümhanede erittirir! Sıvı hâle gelmiş özel metal dövülerek bir zırh parçasına dönüştürülür ve Mandalorian da bu yeni parçayı vücuduna takar. Üzerindeki zırh böyle böyle dökülmüş parçalardan oluşmaktadır, yani Mandalorian kariyeri boyunca elde ettiği kazanımlarını üzerinde taşımaktadır! Ne kadar başarılı olup ne kadar fazla ödül elde ederse zırhı o kadar gelişmekte, böylece de lazer silahlarına karşı o denli koruma altında olmaktadır. Tabii bu sayede daha fazla savaş kazanıp, zırhına da yeni eklemeler yapabilmekte, yani sürekli gelişmektedir Mandalorian!
“Kariyeri boyunca elde ettiği kazanımlar” dediğim anda bu başlığı neden attığımı, yani Mandalorian’ın bende iş hayatıyla ilgili neler çağrıştırdığını anlamışsınızdır… Örneğin üretimde büyük bir zorluk yaşıyor ve günlerce uğraşıyoruz; onlarca farklı yöntem deneyip, sorun çözülmediği için üstlerimizden gelen büyük baskıya maruz kalıp, bir yolunu bulamadığımız için astlarımızın sorgulayan bakışlarına muhatap olup, günlerce uğraşıyor ve en sonunda sorunu bugüne kadar hiç denemediğimiz bir yöntemle aşabiliyoruz: Başkalarına sormak! İşte size zırhımızı kalınlaştıran yeni bir kazanım: Yardım isteme veya açıklık yetkinliği… Ya da her türlü değişime sonuna kadar direnen bir ekip üyemiz var, anlatıyoruz, örnek veriyoruz, havuçları ve aba altından sopaları (töbe töbe!!!) çıkarıyor, bildiğimiz tüm yöntemleri deniyoruz ama nafile… Sonra katıldığımız bir eğitimden gelen ilhamla, bugüne kadar dikkatimizi çekmeyen bir unsura odaklanıp, ekip üyemizi “dinliyoruz”! Ama öyle böyle değil, büyük bir dikkatle, içtenlikle, saygıyla… İşte büyük bir zırh parçası daha, dinleme yetkinliği.
Her büyük mücadeleden sonra bir kazanım elde edebilir ve bu kazanımı kariyer zırhımıza yeni bir yetkinlik olarak ekleyebilirsek, her gün daha fazla mücadeleden galip çıkacağız demektir. Ne kadar fazla mücadeleye girersek zırhımız da o kadar büyür ve zırhımız ne kadar büyürse o kadar fazla mücadele kazanırız. Yani artık “kapalı devre” ve garantili bir başarı modeline ulaşmış oluruz!!! Tüm o yetkinliklerimizi de üstümüzde, görünmez ama hissedilir bir zırh gibi gururla taşırız.
Comments